Hoezo Ivy's?

Al sinds een jaar of tien gebruik ik labeltjes aan zelfgemaakte kleding met Ivy's erop.
Heel vaak heb ik al uit moeten leggen waar die naam op slaat.
Nou doe ik het hier ook nog een keer:
Mijn initialen zijn I. V. en als je dat op zi'n Engels uitspreekt. ... En toen ik dit leuks verzon woonde ik in de Klimopstraat en in het Engels is dat... juist Ivy.
Dus dat kon geen toeval zijn en sindsdien ben ik Ivy en alles wat ik maak is Ivy's.
Daarvoor wilde ik nog wel eens een ander labeltje innaaien.
Let even op het plakband eromheen. Hoezo al heeeeel oud?

Het jackje hiernaast is één van de eerste dingen met mijn labeltje. Toen nog oranje, maar het lettertype is nooit veranderd.

Als ik toch bezig ben met kinderkleding...Ik heb drie kinderen maar ik heb relatief weinig voor hen genaaid. Pas als ze ergens om vroegen en dat konden we niet vinden, maakte ik het.

Dit was een schattig pakje met konijnenoren. Tja, toen leuk.
.

 

Nog meer oren! Wat zag jongste dochter er schattig uit in dit Nijntje pakje. En wat had mama een hoofdpijn van die oren! Die bleven niet overeind. Van alles geprobeerd maar niks echt gelukt. Ja een ijzerdraadje in haar hoofd zou het misschien gedaan hebben.

Als ik dan toch bezig ben, nog meer kleertjes. Beetje in chronologische volgorde. Met de nadruk op beetje.

Dit zijn echt de allereerste dingen die ik gemaakt heb voor zoonlief (vorige week 15 geworden!)

We woonden toen in Engeland en daar zijn bijna geen stofjes te krijgen. Ja gordijnstof maar dat staat niet altijd zo baby-achtig.

Gelukkig kwam mijn lieve moeder wel eens over en zij nam dan meestal van alles mee. Bedankt lieve mama Neeltje!

We hebben ook nog even bij mama Neeltje in huis gewoond. En daar heb ik wat afgebreid. Dit is wel de leukste die ik toen gemaakt heb.

  En toen kwam er een klein meisje... Zo klein en veel te vroeg. Dus snel een fleece trui gemaakt. Sorry voor het stofje maar dat was toen even hip.

En onze zoon werd een stoere bink, dus die wilde een stoer shirt.

Lieve meisjes dingen. Het setje rechts was voor een doopfeest in Italië van ons eerste nichtje.

Hier heb ik er twee van gemaakt, het andere jurkje was iets groter want inmiddels hadden we er nog een meisje bij. En wat is er dan leuker dan ze allebei zo nu en dan in hetzelfde te hijsen?

Experimenteren vind ik altijd leuk. Dit was om appliceren uit te proberen. Waar de inspiratie voor dit gekke hoofd vandaan kwam weet ik echt niet meer. Waarschijnlijk verdrongen...

Dit is een detail van het project. Tja, nu zou je het gewoon met je borduursoftware tekenen en dan borduren, maar toen was ik nog niet zo ver. 

 

Deze koeienjurk hebben allebei de meiden aangehad. Hij stond zo eigenwijs. En dat witte  linnen tuniek vond ik zelf altijd veel leuker dan de meiden. Het was gemaakt van een linnen rok van mij. En ik wilde eens oprijgjes proberen met een biezenvoetje. Het resultaat kun je een beetje zien aan de bovenkant.
Het bloesje hieronder was uitproberen van de rolzoom op de lockmachine. Best aardig gelukt.

Dit is natuurlijk maar een hele kleine selectie van wat ik allemaal gemaakt heb , maar op foto's met andere kledingstukken staan de kids ook. En die hoeven van mij niet zo gauw in beeld. Ik trouwens ook niet...

Hoooked!

Wat is het weer een heerlijke dag! Beneden wordt de boel lekker gewit en hierboven zit ik me weer helemaal te verkneukelen.
Vanmorgen even lekker naar buiten geweest  en toen kwam ik langs een heel leuk hobby winkeltje. Nooit eerder gezien, maar ik dacht: 'toch even kijken, je weet maar nooit wat je tegenkomt'. Viel ik daar met mijn neus in de boter! Ze hadden daar gewoon allerlei kleuren Hoooked garen liggen. En ook een hele mooie rood.
Dat wordt dus een kussen voor mijn mooie nieuwe woonkamer. Leuk rond.

Nu ga ik eerst maar een binnenkussen maken, dan heb ik een beetje een idee hoe ik moet gaan haken. Of breien, dat kan natuurlijk ook! En wie zegt dat het rond moet worden, ik laat me verrassen.
Wel even mijn kaartje achtergelaten in het winkeltje...

Rokjesdag!!!

Het is weer voorjaar en daar krijgt een mens toch energie van. Martin Bril had er zo'n mooie beschrijving voor met zijn term Rokjesdag. Want met zulk weer wil je alleen maar rokjes aan. Nou treft het dat ik nogal van rokjes maken en dragen hou. En omdat ik ze niet allemaal tegelijk kan dragen is zo'n blog toch een uitkomst! Ik kan ze dan allemaal tegelijk laten zien.

Dit is een heel oud rokje, om mee te beginnen. Deze draag ik niet meer. En nadat deze foto is genomen, heb ik hem in de zak voor kleren voor minder bedeelde mensen gestopt.

Hieronder zie je een detail dat ik erop geborduurd heb.

 Dit rokje  was een soort oefening met paspelzakken en hoe een spie middenin de stof te krijgen. Nou, da's aardig gelukt.

Deze draag ik vaak. Hij zit lekker, en het stofje blijft mooi. Kostte bij na niks, maar ziet er heel duur uit.
Eerlijk gezegd is dit een model uit de Burda uit 1986, dus deze heb ik niet zelf getekend

Dit is weer een eigen ontwerp. Ik wilde iets doen met een verhoogde taille en een rits aan de zijkant. En als je dan het juiste stofje vindt is dit het resultaat.

Ook een lekker rokje, heel simpel maar de stof doet genoeg. Ook toen ik het aan het maken was... Het leek wel of die stof groeide! Maar uiteindelijk heb ik hem getemd met een stevige voering. Altijd baas blijven over je stoffen :)

Tja, dan ga je een keer naar een outlet van Oilily... Daar kwam ik deze stof tegen. Een prikkelige .

wollen stof.  Helemaal geen fijne stof om te  verwerken. Maar toch wel leuk qua print. Dus voor moeder en dochter een rokje gemaakt.

Moeder 

 



Dochter 

Deze is gemaakt van een Burda patroon.

Als ik zo terugkijk valt het wel op dat ik van de ruitjes ben. Waarschijnlijk vanwege de uitdaging om de ruitjes doorlopend te krijgen. Want er is niets lelijkers dan ruitjes die niet doorlopen.

En toen had ik ook nog een leuk jurkje gemaakt in, verrassing, ruitjesstof! Het lijkt wel een tic. Moet ik toch iets aan doen. Dus wie weet binnenkort op dit blog, rokjes van andere stof :)

Eindelijk! Mijn fijne kamertje!!

Ik heb er al verschillende keren over gehad dat ik mijn fijne kamertje zou laten zien. Maar elke keer kwam er weer iets tussendoor wat me leuker leek om te laten zien. Maar vandaag kan ik ff niks anders verzinnen dus: Hier is mijn fijne kamertje.

Als je binnenkomt staat meteen links mijn bureau met pc. Daarop staan alle belangrijke borduursoftware.

PE-design voor Brother en 4D voor Husqvarna. Op het bureau ligt de borduurarm van mijn Diamond. Leuk zo'n grote ring, om eraan te doen maar het neemt wel heel veel ruimte in. En dat is iets wat ik niet veel heb in mijn fijne kamertje.

Haaks op het bureau hangt een lange plank met daarop machines in wisselende formatie. Als ik niet genoeg ruimte heb zet ik alles op de grond.

Boven deze plank hangt nog een plank met daarop een printer, heel veel ordners met allerlei voorbeelden en nog veel meer dingen waar je niet buiten kunt. Ook nog een paar beessies en een mooie knopendoos. Gemaakt door zoonlief op de basisschool.

Als rechtgeaarde naaister heb je natuurlijk een voorraad lapjes. Een tijdje geleden heb ik weer eens opgeruimd want ik wist niet meer wat ik had, met gevolg dat ik alleen maar nieuwe lapjes gebruikte. Niet erg, maar het geeft zo'n vol gevoel.

Dus met pijn  in het hart geruimd, want stel je voor dat je een stofje dat je net hebt weggegooid toch nog kon gebruiken... Dit is maar een heel klein gedeelte van de verzameling.

Dit is mijn verzameling borduurgaren. Bijna alles is van Madeira. Maar ook nog een beetje Brother, Sulky, Mettler en Aurifil. 

 Dit zijn de bakken met spullen die overal onder staan. Ik word altijd erg hebberig van nieuwe spulletjes. Dus ik heb van alles! Maar ik grijp ook weinig mis.



Rechts zie je mijn geweldige snijtafel. Hij is heerlijk op hoogte. Misschien niet de grootste maar wel heel fijn om al mijn baby knuffeldoekjes, lintjes, en wat dan ook netjes te snijden.

Hier een gedeelte van mijn boekenplank. Ik heb heel veel boeken over naaitechnieken. Die heb ik soms echt nodig want ik heb heel weinig ruimtelijk inzicht en kan dus helemaal van tevoren niet verzinnen hoe iets eruit gaat zien.

 Als je goed kijkt zie je ook grijze mappen van Crea2000. Daar ben ik begonnen met de teken opleiding.

Niet afgemaakt want de juf stopte ermee. Wel verder gegaan maar met een andere methode: Danckaerts.

Geen examen meer gedaan, ik heb vreselijke examenangst en op deze leeftijd hoef ik me niet meer te bewijzen vind ik. Nu kan ik gewoon tekenen wat ik wil en meestal pakt dat heel goed uit. Bijvoorbeeld deze rode spijkerbroek.

Hij staat een beetje lullig op de paspop en mijn kont zit er mooier in maar ik ben er best trots op.

Losse eindjes

Soms begin je ergens aan met heel veel enthousiasme. Je ziet het helemaal voor je, dit wordt leuk.
Nou, niet altijd dus. Soms wordt het gewoon niks, of weet je niet hoe je het af moet maken of leuk krijgt.
Vooral dat laatste is heel lastig. Hoe krijg je het toch nog leuk en net zo als in je hoofd?
Hieronder een paar voorbeelden van leuke ideeën (in mijn hoofd) die onderweg gestrand zijn.
Maar weggooien kan ik ze ook niet...

Dit is een heel gaaf patroon op lakstof geborduurd.
Dit zou best een leuk klein tasje kunnen worden.
Maar nu nog niet:)

Dit zou een lief portemonneetje moeten worden.
Herken je de lakstof?
Heb ik ook nog in het wit, dus daar moet ik ook maar eens wat mee doen. Ik heb er wel eens een tasje van gemaakt, nou ik er over nadenk.

Ga ik de foto van opzoeken, want het tasje heb ik verkocht.

Tja, wat zal ik hier van zeggen. Links een tasje dat ik helemaal vol wilde borduren met paisley patronen. Is een beetje gelukt. Maar wat ik nou verder mee moet? Geprobeerd met kettingen eraan om de boel een beetje op te leuken, maar dat deed helemaal niks. Nu ligt het in mijn fijne kamertje (foto's bijna klaar, nog klein beetje opruimen) te wachten op een aardige bestemming.

En dan zijn vriend ernaast... Geïnspireerd op een vilten tas die in ergens kreeg, dacht ik ook een leuke tas van vilt te maken.

Maar ja, dat zelfde vilt had ik niet. Alleen dun vilt aan de meter. Dus dubbel gedaan. Nog niet het gewenste effect.Toen ben ik er maar mee opgehouden en doet viltje nu dienst als opvulling in mijn  fijne kamertje. soms doe ik er wat in. Meestal niet...

Lieve wensen van lieve mensen

Zoonlief was gisteren jarig, vijftien jaar geworden. Dat betekent dat ik al vijftien jaar moeder ben!
Al vijftien jaar iets wat je nooit kunt afzetten, vermijden of negeren. Het valt niet altijd mee, maar ik moet zeggen dat onze zoon een lieverd is, ondanks dat hij vet in de pubertijd zit.
Maar wat zo leuk is op zo'n dag dat je van heel veel lieve mensen sms-jes krijgt met felicitaties. Dus het lijkt wel of je zelf jarig bent. Zo leuk!
Zondag wordt het heuglijke feit gevierd met veel lieve mensen, cola, chips en Mexicaans eten.
Bind je broekspijpen maar dicht.

Maar eerst vanavond naar de Musical Hair in Ahoy!

Daar zijn we vorig jaar ook geweest in Londen, en dat heeft zo'n indruk gemaakt op de jongste dochter dat we deze keer in Nederland echt moesten gaan.

Ze is echt een kleine hippie sindsdien.

Maak je een tasje, mam?

 De voor-en achterkant van het tasje. Gemaakt van Fatboy-stof en gevoerd met een leuk ruitje.

Wat ook nog leuk is om te laten zien zijn mijn visitekaartjes. Met heel veel pijn en moeite voor elkaar gekregen, nadat ik het op Vistaprint.com volledig verknoeid had. Daar heb ik nu dus een bedrag openstaan voor geannuleerde bestellingen. Hoop maar dat ik daar ooit iets van terugzie. Niks gratis kaartjes dus :(

Gelukkig ben ik erg handig (op z'n tijd) en heb ze lekker zelf gemaakt.

Poppenkast!

Ik weet niet meer voor welke verjaardag ik hem kreeg maar ik weet nog goed dat het ding verstopt stond in de kast. Doe die kast open en lazert dat ding naar buiten.
Wat was het een prachtige. Met een achterkant van een bos, dat kon je over de zijkanten hangen. En gordijntjes! Erbij  nog een paar lelijke poppen, waarvan de maat van de hoofden heel erg verschilde. Maar dat zag ik allemaal niet. Ik had een POPPENKAST!!!
Heel veel mee gespeeld, en toen mijn kindjes hem ontdekten bij oma boven, moest hij mee naar huis.
De achterkant heeft niet lang geleefd en de gordijntjes waren al snel aan vervanging toe.
Laat dat maar aan borduurmoeder over. Geinige patroontjes gevonden en erop gemaakt. Zo kon het oude beestje nog wel even mee.

Maar nu is de tijd gekomen om afscheid te nemen van mijn oude vriend. De poppen hebben de kinderen al jaren geleden verkocht op de vrijmarkt dus waarom dat ding er nog staat is me een raadsel.
Hup, opruimen!

Dank je wel, poppenkast voor heel veel plezier. Op naar de kliko.