Voor de buurman

Gisteren was geen fijne dag. Eerst had ik weinig inspiratie en zocht mijn heil in de kaarten. Die gaven door dat het er aan zit te komen en dat ik hoop moet houden, of zo iets.
Leuk op dat moment.
's middags met een behoorlijke hoofdpijn naar bed. Na ongeveer een kwartier er uitgebeld door Cisca, onze oude buurvrouw uit Den Haag, waar we nog steeds goed contact mee hebben.
Ze had slecht nieuws: Haar man, Willem, ligt in het ziekenhuis en is eigenlijk ten dode opgeschreven.
Details zijn niet belangrijk, maar het feit dat zo'n mooi mens er binnenkort niet meer is, grijpt me aan.
Samen met manlief een potje zitten huilen van onmacht. Lieve, lieve Willem met zijn geweldige gevoel voor humor, zijn liefde voor vrouw en kinderen. Hij is er nog wel, maar ook niet meer.

 En dat doet pijn.