De laatste van het jaar, nummer 300!

Dit is al mijn 300ste bericht op dit blog. En meteen de laatste van 2015.
Omdat ik tegenwoordig elke donderdag een oud bericht  nog eens plaats ben ik alle berichten nog eens aan het bekijken. Daar zitten hele leuke maar ook hele slechte tussen! Die ga ik dan ook zeker niet nog eens plaatsen.
Vandaag heb ik alleen wat aan de log cabin genaaid. Nog zes van de achttien blokken, dus ik ben er bijna. Dat gaat lukken voor 16 januari.
Dan maar op naar vanavond, oudejaarsavond...
Weer iets voor het eerst zonder mijn lieve moesje. Zij had nooit veel met deze avond, maar we gaan zeker op haar leven proosten.

Kijktip als je dit bericht hebt gelezen: De vlog op YouTube van middelste dochter over onze kerstavond. Hilarisch en vol liefde. Nika Till, Christmas Eve. Klik op deze link en je komt er meteen op. Fijne oudejaarsavond en tot volgend jaar! x

En dan weer een gouwe ouwe (nou ja, een ouwe dat wel) toen ik nog in mijn fijne kamertje zat en net begonnen was met mijn opleiding 'leren tassen' in Arnhem bij het Leerlokaal.

*********************************************************************************

Nog niet genoeg machines!

In mijn fijne kamertje heb ik 5 naaimachines staan en dan tel ik mijn oude handmachine niet mee. En ik heb niet echt  veel ruimte. Maar ik denk er hard over om nog een vriend aan te schaffen. Een hele zware die door  leer en andere zware stoffen heengaat. Want gisteren heb ik weer een leuk tasje gemaakt op de machine in Arnhem en dat is toch wel heel fijn!

 Dit is een zogenaamde 'keersouffle'. Het is een speciale techniek om ruimte in de zijkant en bodem te krijgen. Dit is een klein tasje om de techniek te leren kennen. Vanaf volgende week gaan we het patroon en tas zelf maken naar eigen ontwerp. Maar wel met soufflees erin.

Vandaag wilde ik graag nog een tas maken om mee te nemen naar de Jaarmarkt in Alphen a/d rijn morgen. Ik heb een kraam vlakbij de Media Markt, dus wees niet bang en kom lekker langs!

Ik had al een tijdje een oude plunjebaal liggen en bijpassen ontwerp. Wat verlangde ik naar die zware Pfaff.!! Het is heel lastig om dit materiaal te naaien met een huishoudnaaimachine. Dus binnenkort maar eens orienteren op zoiets. Dan moet er wel eentje uit, of twee.  Anders kan ik mijn kont helemaal niet meer keren :)

Paper piecen, het gaat niet vanzelf...

Ik vind paper piecen (lapjes op een ondergrond van papier naaien, in een bepaalde volgorde) heel leuk om te doen. Laat ik daar mee beginnen. Ik heb alleen soms een beetje haast en dat werkt dus helemaal niet als je aan het piecen bent!
Voor het grote Log Cabin avontuur  mochten we deze keer een soort crazy log maken. Ik heb er al wat van laten zien een paar berichten terug. Toen dacht ik nog dat het wel leuk zou zijn om de blokken in twee contrasterende kleuren te maken. Maar dat blijkt dus helemaal niet zo leuk te zijn. Ik heb er een paar in alle kleuren gemaakt en dat staat veel mooier.

Binnenkort laat ik zien hoe ze in de quilt passen.

En dan die 365 challenge uit Australië... Wat zijn die Amerikanen stil. Wel opvallend dat deze QAL volledig wordt genegeerd door alle grote quiltsters. Terwijl dit toch zo'n leuke uitdaging is.
Vandaag het birthday block gemaakt dat je als voorproefje kreeg. Je maakt bij de challenge blokken van 6"of 3". Die van 6 inch heb ik gewoon aan elkaar genaaid maar

dat kleintje van 3 inch heb ik in EQ 7 (quiltsoftware) tot een paper piece patroon gemaakt. Het blijft een gepriegel en voordat ik doorhad  hoe het er allemaal uit moet zien als op de plaatjes was ik zeker een half uur verder en had ik behoorlijk wat papier en inkt verspild. Het patroon moet namelijk in spiegelbeeld geprint worden om juist uit te komen aan de voorkant.
Dus naast mijn Bernina liggen bonte stroken van de Log cabin en blauwe lapjes voor de 365.

En natuurlijk heb ik alle 1/4 inch naden met vriend Featherweight genaaid. Altijd goed!

Wat ook altijd goed is, zijn cadeautjes krijgen. Voor kerst van mijn lieve man heb ik twee haakboeken en drie quiltbladen gekregen. Heerlijk mee op de bank gezeten en heel veel ideetjes op gedaan. Dank je wel, lieverd.

Misschien dat ik er van de week nog aan toe kom om mijn Farm girl Vintage quilt te quilten. Mijn nieuwe machine staat lager zodat ik niet staand hoef te quilten. 

Hoe mooi dat ik net zo veel van deze nieuwe vriend geniet als die hele oude Singer?
Morgen nog een TBT en dan is het jaar om. Ik ben er niet rouwig om, eigenlijk was het een rotjaar. Maar als je eerlijk terugkijkt en voelt, was het ook een heel rijk jaar. Ondanks het verdriet ook heel veel plezier gehad en zo heel veel liefde gekregen van lieve mensen. Dank daarvoor!!!

TBT en net niet op tijd voor kerst.

Als een project bijna af is heb ik de neiging om het een beetje af te gaan raffelen. Zo jammer, want daardoor verpest je soms al je harde werk. En ik werk nooit met deadlines dus, maar kerst is wat anders.
Mijn pervalong is gequild, met dank aan de quiltjuf van In de Emma die mij hielp met het patroon. Ik ben tevreden.

Met een hele mooie licht verlopende grijs van King Tut is het echt mooi geworden.

Tja en dan die andere, speciaal voor kerstmis quilt. Die is dus niet af...
Of ik moet vandaag nog als een debiel gaan zitten quilten, maar daar heb ik geen tijd voor want ik ga lekker lunchen met het gezin.

Let maar niet op de candy canes, die zijn echt niet goed gelukt. Ik weet nu ook dat ik  met de hand borduren niet echt leuk vind (had ik dat al een keer gezegd?)

De sjaal om de sneeuwpop vind ik dan wel weer heel leuk.
Volgend jaar hang ik hem op.
Net als de 24 kerstsokjes die ik opgehangen heb. Met een steeds zwaarder hart en hoger zittende tranen. Want dit jaar zal mijn lieve moesje er niet bij zijn als we gezellig op de bank zitten met elkaar. Ik mis haar vreselijk maar dit is wel mooi:

Dank je wel, m'n lieve, lieve Yvonne.
Fijne kerstdagen!

Nu nog een leuke uit de oude doos:

*********************************************************************************

Tassen maken, wat een hobby!

Ik heb een vrij grote mond als het gaat om dingen maken. Ik zal het uitleggen. Als mensen aan mij vragen of ik iets kan maken, zeg ik bijna altijd ja.
En dan kan het voorkomen dat je ergens aan begint dat in je hoofd  heel makkelijk eruit zag maar in het echie bijna niet te doen is.
Daar komt bij dat ik heel slecht ruimtelijk inzicht heb, en dus alles moet uitproberen in plaats van weten hoe iets uitvalt.



Bovenstaand verhaal gaat een beetje op voor deze tas voor lieve Sonja. Het symbool was vrij makkelijk te digitaliseren  (borduurpatroon maken van afbeelding). Het tasje zelf was geen probleem, maar toen die ringen. Ik had kleinere ringen in mijn hoofd maar die waren te slap om in stevige Fatboy stof te slaan. Dus toch maar de grote erin.

Eerst slechts vier ringen erin, toen kon je zowat niet meer in het tasje komen! Beetje krap dus wat te doen? Een paar dagen laten liggen en 's nachts proberen los te laten. Ik kan daar echt helemaal niet tegen als iets niet wordt zoals ik het graag wil. Grrrr!
Maar gelukkig op een ochtend werd ik wakker met de oplossing. Het kost iets meer ringen maar dan heb je ook wat :)
Toen kwam het hengsel hoofdstuk. Ik snap dus helemaal niet hoe dat werkt met die ringen en klemringen of hoe dat ook heet. Je moet daarvoor om een bochtje kunnen denken en dat kan ik niet1
Na heel veel proberen en uithalen is het me toch gelukt. En mijn humeur is ook meteen weer beter, haha.
En het resultaat is helemaal naar mijn zin. Ik hoop dat Sonja het met me eens is...


Een tasje dat met minder stress gepaard ging is voor lieve Peet. Ja, ik vind al mijn vriendinnen lief!
En vooral als ze een tas van me willen hebben.

Peet wilde graag het London tasje hebben, maar dat was binnen no-time verkocht. En eigenlijk maak ik tassen het liefst maar één keer. Voor Peet maak ik echter graag een uitzondering. Hij is ook niet helemaal hetzelfde. Hij is groter, er zit een andere voering in en andere knopen op de zijkant.



Dus eigenlijk een heel ander tasje!
Binnenkort gaan we afspreken voor een bakkie en dan neem ik hem mee voor haar! Ik kijk er nu al naar uit.

Deze week hebben we onze woonkamer aangevuld met een paar mooie stukken van Alex Janmaat in Oudewater. Dat betekent dat sommige dingen plaats moeten maken. In dit geval het kussen dat ik vorig jaar gemaakt heb. Het staat nu op de website om verkocht te worden.

TBT en bijna klaar voor kerst.

Deze week vooral op de bank gezeten en de Scandinavian Christmas Quilt geborduurd. Ja, met de hand! Niet echt een hobby maar het moet gebeuren.
Nu staat mijn nieuwste vriend Brother de randen te borduren. Misschien krijg ik het nog af voor kerst.
Zo niet, dan ben ik lekker op tijd voor volgend jaar.

En dan natuurlijk een gouwe ouwe van lang geleden: Over mijn "merknaam" en wat schattige kleertjes die ik vroeger met heel veel plezier voor mijn lieve setje heb genaaid. Ik lees net dat mijn zoon hier 15 jaar is. Hij is nu 19 en de deur uit...

********************************************************************************
Hoezo Ivy's?

Al sinds een jaar of tien gebruik ik labeltjes aan zelfgemaakte kleding met Ivy's erop.
Heel vaak heb ik al uit moeten leggen waar die naam op slaat.
Nou doe ik het hier ook nog een keer:
Mijn initialen zijn I. V. en als je dat op zi'n Engels uitspreekt. ... En toen ik dit leuks verzon woonde ik in de Klimopstraat en in het Engels is dat... juist Ivy.
Dus dat kon geen toeval zijn en sindsdien ben ik Ivy en alles wat ik maak is Ivy's.
Daarvoor wilde ik nog wel eens een ander labeltje innaaien.
Let even op het plakband eromheen. Hoezo al heeeeel oud?

Het jackje hierboven is één van de eerste dingen met mijn labeltje. Toen nog oranje, maar het lettertype is nooit veranderd.

Als ik toch bezig ben met kinderkleding...Ik heb drie kinderen maar ik heb relatief weinig voor hen genaaid. Pas als ze ergens om vroegen en dat konden we niet vinden, maakte ik het.

Dit was een schattig pakje met konijnenoren. Tja, toen leuk..

Nog meer oren! Wat zag jongste dochter er schattig uit in dit Nijntje pakje. En wat had mama een hoofdpijn van die oren! Die bleven niet overeind. Van alles geprobeerd maar niks echt gelukt. Ja een ijzerdraadje in haar hoofd zou het misschien gedaan hebben.

Als ik dan toch bezig ben, nog meer kleertjes. Beetje in chronologische volgorde. Met de nadruk op beetje.

Dit zijn echt de allereerste dingen die ik gemaakt heb voor zoonlief (vorige week 15 geworden!)

We woonden toen in Engeland en daar zijn bijna geen stofjes te krijgen. Ja gordijnstof maar dat staat niet altijd zo baby-achtig.

Gelukkig kwam mijn lieve moeder wel eens over en zij nam dan meestal van alles mee. Bedankt lieve mama Neeltje!

We hebben ook nog even bij mama Neeltje in huis gewoond. En daar heb ik wat afgebreid. Deze Popeye trui is wel de leukste die ik toen gemaakt heb.

  En toen kwam er een klein meisje... Zo klein en veel te vroeg. Dus snel een fleece trui gemaakt. Sorry voor het stofje maar dat was toen even hip.

En onze zoon werd een stoere bink, dus die wilde een stoer shirt.

Lieve meisjes dingen. Het setje hierboven was voor een doopfeest in Italië van ons eerste nichtje.

Hier heb ik er twee van gemaakt, het andere jurkje was iets groter want inmiddels hadden we er nog een meisje bij. En wat is er dan leuker dan ze allebei zo nu en dan in hetzelfde te hijsen?

Experimenteren vind ik altijd leuk. Dit was om appliceren uit te proberen. Waar de inspiratie voor dit gekke hoofd vandaan kwam weet ik echt niet meer. Waarschijnlijk verdrongen...

Dit is een detail van het project. Tja, nu zou je het gewoon met je borduursoftware tekenen en dan borduren, maar toen was ik nog niet zo ver. 

Deze koeienjurk hebben allebei de meiden aangehad. Hij stond zo eigenwijs. 

 
En dat witte  linnen tuniek vond ik zelf altijd veel leuker dan de meiden. Het was gemaakt van een linnen rok van mij. En ik wilde eens oprijgjes proberen met een biezenvoetje. Het resultaat kun je een beetje zien aan de bovenkant.
Het bloesje hieronder was uitproberen van de rolzoom op de lockmachine. Best aardig gelukt.

Dit is natuurlijk maar een hele kleine selectie van wat ik allemaal gemaakt heb , maar op foto's met andere kledingstukken staan de kids ook. En die hoeven van mij niet zo gauw in beeld. Ik trouwens ook niet...

Heel veel paper piecing en een workshop

Soms ga ik in mijn kasten snuffelen om te kijken wat ik eigenlijk allemaal heb. En dan kom ik bijna altijd wel iets tegen waarvan ik volledig vergeten was dat ik het had. Best erg als je er over nadenkt, maar wel heel leuk. Een soort winkelen in je eigen tent!
Deze week kwam ik een paar stukken ondergrond met daarop huisjes en kerstboompjes getekend,

bedoeld om te paper piecen. Laat ik daar nou net heel veel van houden!
Om in de kerstsfeer te blijven heb ik alleen de boompjes gemaakt.

Nu nog verzinnen wat ik ermee ga doen en weer wat leuks voor kerst!
In mijn vorige post vroeg ik me nog af wat ik met mijn rendier van paper piecing ging doen en kijk nu eens: dit is het uiteindelijk geworden, een kussen:

Het "paneel" was 43 x 43 cm, en ik had een 4 0x 40 cm of 50 x 50 cm binnenkussen. De grootste maat gebruikt en met een mooie rode rand eromheen is het een superleuk kussen geworden!

Afgelopen zaterdag mocht ik weer naar een aflevering van de grote log cabin cursus. En wat is het volgende blok: een gedraaide paper piecing! Eigenlijk bedoeld om in verschillende lichte en donkere stoffen uit te voeren, maar mij leek het mooier om het in slechts twee stoffen te doen.Hier het patroon met de eerste lapjes eronder.

In het midden een mooie felle groen en eromheen geel en oranje.

Dan zien de blokken er voor het trimmen zo uit. Acht stuks draaien er met de klok mee en acht tegen de klok in.

Even voor het idee aan de rest van de quilt "geplakt".

Afgelopen vrijdag nog met lieve Angelique een workshop gedaan bij Margreet Otto in Woerden. Beetje gehaast omdat ik eerst nog naar Pilatus mocht met lieve Ilse en die tijden liepen niet helemaal synchroon...
Maar het was leuk in Woerden en ook nog wat opgestoken.

Als je tien van deze leuke dingetjes aan elkaar maakt op een bepaalde manier heb je een kerstboom. Ik sla dit jaar maar eens over. Genoeg gemaakt, ik ben klaar. (voor kerst dan, natuurlijk).