Groene vingers

Toen we tien jaar geleden in dit huis kwamen wonen dacht ik groene vingers te hebben en de tuin eens lekker op te gaan knappen en bijhouden. Niet dus, ik vind er niks aan. Het onkruid is me telkens te snel af en ik knip altijd de verkeerde tak af. Dus de voortuin werd al gauw een onderhoudsvrije tuin. Niet echt  gelukt want nu moet in regelmatig de kinderen omkopen om dat vervelende onkruid te wieden. Wel een voordeel met opgroeiende kinderen, die kunnen altijd geld gebruiken.
De achtertuin hebben we twee jaar geleden voor veel geld laten opknappen. Ook onderhoudsvrij...
Dat werd dus een heel ongezellige tuin met saaie planten. Wat doe je dan? Je ergert je twee jaar lang eraan en op een dag ga je samen naar Coen van Dijk en maak je er een hele gezellige tuin van!

Nu staan er gezellige plantjes in en heeft de tuin weer kleur. Ik weet niet hoe lang het zo leuk blijft maar inmiddels hebben we een handig mannetje die wel weet welke tak je moet afknippen.

Dus ik zal nooit groene vingers krijgen maar dit was leuk om te doen.

Voor het feessie heb ik het t-shirt nog een beetje leuker gemaakt.

'till death us do part, wel toepasselijk bij het plaatje! Tijdens het borduren wilde ik bijna parten met vriend Hus want hij deed weer niet echt meteen wat ik wilde. Met klonten garen aan de onderkant als gevolg! Maar uiteindelijk zijn we weer vrienden geworden, nadat ik hem even hartig heb toegesproken.

De sluiers zijn ook klaar.

Het is misschien niet zo goed te zien, maar eigenlijk is het heel simpel. Een stuk tule rimpelen, bandje erom en op een haarband lijmen!