TBT en net niet op tijd voor kerst.

Als een project bijna af is heb ik de neiging om het een beetje af te gaan raffelen. Zo jammer, want daardoor verpest je soms al je harde werk. En ik werk nooit met deadlines dus, maar kerst is wat anders.
Mijn pervalong is gequild, met dank aan de quiltjuf van In de Emma die mij hielp met het patroon. Ik ben tevreden.

Met een hele mooie licht verlopende grijs van King Tut is het echt mooi geworden.

Tja en dan die andere, speciaal voor kerstmis quilt. Die is dus niet af...
Of ik moet vandaag nog als een debiel gaan zitten quilten, maar daar heb ik geen tijd voor want ik ga lekker lunchen met het gezin.

Let maar niet op de candy canes, die zijn echt niet goed gelukt. Ik weet nu ook dat ik  met de hand borduren niet echt leuk vind (had ik dat al een keer gezegd?)

De sjaal om de sneeuwpop vind ik dan wel weer heel leuk.
Volgend jaar hang ik hem op.
Net als de 24 kerstsokjes die ik opgehangen heb. Met een steeds zwaarder hart en hoger zittende tranen. Want dit jaar zal mijn lieve moesje er niet bij zijn als we gezellig op de bank zitten met elkaar. Ik mis haar vreselijk maar dit is wel mooi:

Dank je wel, m'n lieve, lieve Yvonne.
Fijne kerstdagen!

Nu nog een leuke uit de oude doos:

*********************************************************************************

Tassen maken, wat een hobby!

Ik heb een vrij grote mond als het gaat om dingen maken. Ik zal het uitleggen. Als mensen aan mij vragen of ik iets kan maken, zeg ik bijna altijd ja.
En dan kan het voorkomen dat je ergens aan begint dat in je hoofd  heel makkelijk eruit zag maar in het echie bijna niet te doen is.
Daar komt bij dat ik heel slecht ruimtelijk inzicht heb, en dus alles moet uitproberen in plaats van weten hoe iets uitvalt.



Bovenstaand verhaal gaat een beetje op voor deze tas voor lieve Sonja. Het symbool was vrij makkelijk te digitaliseren  (borduurpatroon maken van afbeelding). Het tasje zelf was geen probleem, maar toen die ringen. Ik had kleinere ringen in mijn hoofd maar die waren te slap om in stevige Fatboy stof te slaan. Dus toch maar de grote erin.

Eerst slechts vier ringen erin, toen kon je zowat niet meer in het tasje komen! Beetje krap dus wat te doen? Een paar dagen laten liggen en 's nachts proberen los te laten. Ik kan daar echt helemaal niet tegen als iets niet wordt zoals ik het graag wil. Grrrr!
Maar gelukkig op een ochtend werd ik wakker met de oplossing. Het kost iets meer ringen maar dan heb je ook wat :)
Toen kwam het hengsel hoofdstuk. Ik snap dus helemaal niet hoe dat werkt met die ringen en klemringen of hoe dat ook heet. Je moet daarvoor om een bochtje kunnen denken en dat kan ik niet1
Na heel veel proberen en uithalen is het me toch gelukt. En mijn humeur is ook meteen weer beter, haha.
En het resultaat is helemaal naar mijn zin. Ik hoop dat Sonja het met me eens is...


Een tasje dat met minder stress gepaard ging is voor lieve Peet. Ja, ik vind al mijn vriendinnen lief!
En vooral als ze een tas van me willen hebben.

Peet wilde graag het London tasje hebben, maar dat was binnen no-time verkocht. En eigenlijk maak ik tassen het liefst maar één keer. Voor Peet maak ik echter graag een uitzondering. Hij is ook niet helemaal hetzelfde. Hij is groter, er zit een andere voering in en andere knopen op de zijkant.



Dus eigenlijk een heel ander tasje!
Binnenkort gaan we afspreken voor een bakkie en dan neem ik hem mee voor haar! Ik kijk er nu al naar uit.

Deze week hebben we onze woonkamer aangevuld met een paar mooie stukken van Alex Janmaat in Oudewater. Dat betekent dat sommige dingen plaats moeten maken. In dit geval het kussen dat ik vorig jaar gemaakt heb. Het staat nu op de website om verkocht te worden.